Γράφει η Αναστασία Καραμήτσου, Περιβαλλοντολόγος MSc, Υποψήφια Διδάκτωρ Τμήματος Μηχανικών Περιβάλλοντος Πανεπιστημίου Πατρών.
Στα μονοπάτια της Ακρόπολης – Γρηγόρης Τσούνης, Λάμπρος Τσούνης
Εκδόσεις: Κέδρος
Έτος έκδοσης: 2021
Σελίδες: 288
Ετοιμαστείτε να δείτε την Ακρόπολη…αλλιώς!
Όλοι γνωρίζουμε πως η Ακρόπολη συγκαταλέγεται στα γνωστότερα μνημεία της αρχαιότητας.
Όλοι γνωρίζουμε την ιστορική και πολιτιστική αξία της, όχι μόνο σε εθνικό αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο.
Όλοι γνωρίζουμε πως είναι ένα αξεπέραστο σύμβολο πολιτισμού και πως ανήκει στα μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς, ήδη από το 1987.
Αυτό που δε γνωρίζαμε όμως, είναι ότι θα μπορούσε άνετα να αναδειχθεί και ως μνημείο της φύσης. Μάλιστα!
Αυτός ο ισχυρισμός αποδεικνύεται περίτρανα σε αυτό εδώ το -μοναδικό για τα ελληνικά δεδομένα-βιβλίο.
Ο Γρηγόρης και ο Λάμπρος Τσούνης μελετούν εδώ και πολλά χρόνια το ιδιαίτερο και γοητευτικό χώρο της Ακρόπολης, αναδεικνύοντας
τον φυσικό της πλούτο. Το βιβλίο “Στα μονοπάτια της Ακρόπολης” που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Κέδρος, είναι ο καρπός της πολυετούς ενασχόλησής τους με το σημαντικότατο αυτό θέμα.
Στο βιβλίο αυτό, θα βρείτε πολλές ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τα σπάνια είδη που έχουν κατά καιρούς παρατηρήσει και φωτογραφήσει στην περιοχή -θα εντυπωσιαστείτε πραγματικά από την πληθώρα των πουλιών, των εντόμων, των ερπετών που θα συναντήσετε σε αυτές τις σελίδες, πολλά από τα οποία, αυθόρμητα θα θέλετε να παρατηρήσετε καλύτερα στην επόμενη περιήγησή σας στην περιοχή.
Θα διαβάσετε επίσης για σπάνια φυτά, πολλά από αυτά με φαρμακευτική ή με μελισσοκομική αξία, που συνδέονται άμεσα με την ιστορία του ιερού βράχου -και οι συγγραφείς θα σας εξηγήσουν με απολύτως τεκμηριωμένο λόγο, το πως συνδέονται.
Σίγουρα θα σας ταξιδέψουν με μια ιδιαίτερη περιγραφή του τι συμβαίνει στη φύση εκεί, μήνα προς μήνα, σαν ένα παραμύθι για το περιβάλλον που όμως είναι αληθινό και γι’ αυτό, περισσότερο γοητευτικό.
Θα μάθετε, επιπλέον, πολλά σχετικά με το ρόλο που έπαιζαν στον ελληνικό μύθο τα πιο σημαντικά φυτά που συναντάτε στα μονοπάτια γύρω από την Ακρόπολη.
Θα διαβάσετε για τους περιηγητές που θαύμασαν ανά το χρόνο το όμορφο αττικό τοπίο και μας διηγήθηκαν τις εμπειρίες τους με τις πιο λαμπρές λέξεις, ενώ θα ξεναγηθείτε νοερά στον αρχαιολογικό χώρο, χάρη στα ζωντανά κείμενά τους, που περιγράφουν κάθε σημείο του χώρου και μας κάνουν να αισθανόμαστε σαν να είμαστε κι εμείς εκεί. Τα κείμενά τους συμπληρώνει εξαιρετικά και το φωτογραφικό υλικό τους.
Είναι χαρακτηριστικό το μεράκι των συγγραφέων και η μεγάλη αγάπη τους για τη φύση γενικά, και για τον χώρο αυτό ειδικά -και είμαι τυχερή ώστε να γνωρίζω από πρώτο χέρι το ενδιαφέρον τους, που άλλωστε φαίνεται και στο βιβλίο-.
Απόδειξη αυτού, είναι ότι οι ίδιοι είναι που ανακάλυψαν ξανά το 2006, μετά από εκατό χρόνια που θεωρούνταν εξαφανισμένη (!),
ένα μικρό πληθυσμό της Μικρομέριας της Ακρόπολης (Micromeria acropolitana): ένα από τα σπανιότερα φυτά, ένα στενότοπο ενδημικό φυτό, που φυτρώνει αποκλειστικά στον ιερό βράχο και πουθενά αλλού στον κόσμο.
Ενώ όλοι θαυμάζουμε το μνημείο και ξέρουμε πολλά γι’αυτό από ιστορικής άποψης, μια τέτοια οπτική έλειπε από τα ελληνικά γράμματα, κι αυτό το βιβλίο έρχεται να συμπληρώσει το κενό με γραφή που δε δυσκολεύει τον αναγνώστη, αντιθέτως τον ωθεί να ψάξει περισσότερο για όσα διαβάζει.
Γι’αυτό, την επόμενη φορά που θα επισκεφτείτε την Ακρόπολη, θυμηθείτε και την πλούσια φύση που την αγκαλιάζει, και παρατηρήστε όλους τους λόγους για τους οποίους πρέπει να την εκτιμούμε και ως ένα αξεπέραστο μνημείο της φύσης.
Προσωπικά, το κομμάτι του βιβλίου που με εντυπωσίασε περισσότερο είναι η αναλυτική περιγραφή του τι συμβαίνει στη φύση κάθε μήνα. Χαρακτηριστικά, διαλέγω ένα κομμάτι από το μήνα Οκτώβριο:
[…]Ανάμεσα στη χαμηλή βλάστηση, έφτασαν απ’τα βόρεια της χώρας ή απ’τα ψηλά βουνά μας, σε μεγάλους αριθμούς, οι Κοκκινολαίμηδες (Erithacus rubecula). Άρχισαν να ψάχνουν για τη χειμερινή τους κατοικία. Αρχίζει η εγκατάστασή τους στους κήπους, στους θάμνους, στα πάρκα, στα μικρά δάση. Αυτό το μικρό Στρουθιόμορφο, από τη στιγμή που θα βρει μια επικράτεια, γίνεται επιθετικό προς τα μέλη του είδους του. Προστατεύει την επικράτειά του με μεγάλο πάθος και δε διστάζει να επιτεθεί και να κυνηγήσει αυτούς που παραβίασαν τον χώρο του. Έχει την αίσθηση της ιδιοκτησίας και αισθάνεται αφεντικό στον χώρο του. Πολλές φορές φτάνει λίγο βαμβάκι βαμμένο κόκκινο για να δούμε τις αντιδράσεις του Κοκκινολαίμη. Αν το βάλουμε σ’ένα κλαδί, μέσα στην επικράτειά του, τότε θα γίνουμε μάρτυρες μιας μεγάλης επίθεσης. […]
